Dag lieve lezer,
Laat u alstublieft niet afschrikken door mijn visuele voorkomen. Als vijfentwintig jarige reclamemaker (wat een naar woord) of creatief (een nog lelijker woord) leer je al vrij snel wat de waarde van het uiterlijk is. Maar het cliché 'ik kijk vooral naar de inhoud’ is hier wel van toepassing. Geheel in stijl met dit blog uiteraard. Al de filmpjes die u hieronder gaat zien zijn namelijk van uitzonderlijk lage kwaliteit wat betreft de resolutie. Nu hoor ik u denken, lieve lezer, is de inhoud dan wel zo goed? Dan moet ik u helaas teleurstellen. Die is namelijk voor een groot deel ook belabberd. Maar de reden dat ze hier staan maakt ze bijzonder. Ga, zoals ik in mijn jeugd te veel heb gedaan, jarenlang naar 's lands best bekeken soap kijken en je kan ook daar 10 fragmenten selecteren die symbolische waarde hebben. Dat is inhoud die relevant is. Als ik naar een expositie ga vind ik het ook niet belangrijk of ik het mooi vind of nog erger 'apart', ik wil weten wat de bedoeling van de maker is. Dus voor al die lieve lezers die nog niet zijn afgehaakt hier mijn 10 favorieten:
Flodder buurman
Naast Goede Tijden Slechte Tijden had ik vroeger nog een voor-mijn-leeftijd-veel-te-grove favoriet en dat was Flodder. Nee ik heb het niet over dat verschrikkelijk slechte aftreksel van iedere week een half uurtje, waar enkel Laurens Geels en Dick Maas (in hun portemonnee) gelukkig van werden. Ik heb het over Flodder de film waar het allemaal mee begon. Ik zat op de basisschool en had nadat mijn moeder mijn eerste kunst had gevonden (nagetekende kunstwerkjes van verschillende standjes uit een of ander gevonden voorlichtingsboek uit de kast van mijn ouders) een leegte in mijn toen al aanwezige zoektocht naar seksualiteit. Gelukkig werd deze leegte snel gevuld met Flodder. Toen ik 10 was heb ik de film denk ik voor het eerst gezien bij een vriendje wiens ouders hem de avond ervoor hadden opgenomen op videoband. Ik was gelijk verliefd al wist ik op die leeftijd nog niet hoe dat voelde. Naast de vele tetten die de film rijk is sprak ook de actie en het verhaal enorm aan. Vanaf dat moment was ik een fan voor het leven. Inmiddels staat de film op DVD in mijn kast evenals Flodder in America die ik voor de vorm erbij kocht. Ook een mooi stukje film van de First Floor Studio’s maar toch minder legendarisch dan de eerste. Als Flodder mijn meest bekeken film is, zal het volgende filmpje mijn meest bekeken scene zijn. Op de videoband stonden inmiddels grijze strepen van het te vaak terugspoelen maar daarom is er YouTube!
Pompy de Robodol
Op deze plek stond eigenlijk de intro van Lord of War. Een aardige film maar niet meer dan dat. Toch is de intro bijzonder goed gemaakt. Voor de mensen die de film niet gezien hebben. De intro is de levenscyclus van een kogel. Daarna en misschien ook wel daarvoor vaker gezien. Bijvoorbeeld de druppel uit de meest recente Bavaria commercial. Maar lieve lezers, deze is op het laatste moment eruit geknipt en heeft plaats gemaakt voor een stukje nostalgie van de allerbovenste plank. Ver voordat ik mijn obsessie voor de tetten van Tatjana had ontwikkeld had ik een andere fascinatie. Dit stukje Nederlandse televisiegeschiedenis over een robot die allerlei avonturen meemaakt was ongeveer het enige houvast in mijn leven. Ik leefde niet van dag tot dag maar van aflevering tot aflevering. Voor de mensen die totaal geen idee hebben waar ik het hier over heb: Pompy de Robodoll. Een kinderserie met veel emotionele wendingen. Er zat steevast een cliffhanger aan het einde. Zo was Pompy een keer zonder dat Professor Vrolijk (0.33) het wist naar buiten gegaan. Aan het einde van de aflevering begon het te regenen en eindigde Popmpy uiteindelijk met een lege batterij letterlijk in de goot. Tel daarbij op het dramatische nummer van Willeke en je krijgt een week janken tot de aflevering een week later waarbij Pompy werd gevonden door YukiYuki (0.39). Pompy is zonder dat veel mensen het weten een bron van inspiratie voor de later uitgekomen BBC kinderseries als bijvoorbeeld Brum en de Teletubbies. Schoonheid.
Eternal Sunshine of the Spotless Mind
Wanneer je dan wat ouder wordt en er net als ik een kwart eeuw op hebt zitten dan merk je dat de tranen van vroeger uit een ander vaatje worden getapt. Vanaf het moment dat ik het Tatjana moment zelf mocht gaan beleven kwam er een nieuwe emotie in mijn leven. Liefdesverdriet. Niet veel mannen zullen het van zichzelf toegeven en daarom zal ik het hier maar doen. Ik heb in mijn leven al een aantal keer last gehad van liefdesverdriet. Met huils. Echte liefdesverdriet is nog erger dan het verdriet bij overlijden. Hoewel het (onverwacht) beëindigen van een relatie vaak hetzelfde voelt begint bij overlijden direct het verwerkingsproces. Bij liefdesverdriet ligt dat wat complexer. Omdat wanneer iemand die je dicht bij staat overlijd dan leef jij door zonder hem of haar. Bij liefdesverdriet is dat ook zo maar daar wordt je vaak nog geconfronteerd met de ander en hoe die zijn of haar leven weer heeft opgepakt. Dat maakt het een stuk complexer. Hoewel waarschijnlijk elke lezer van dit blog de film kent en zo niet, zich nu zit te schamen zodat hij/zij toch niet verder leest, wilde ik deze met jullie delen. Deze ‘trailer’ onder een van de mooiste nummers die ik ken zorgt voor een plekje in dit blog. Voor iedereen met een onverwerkt liefdesverdriet, probeer het maar eens droog te houden.
De Tokkies – Verre Kerst
Na dit emotionele stuk is het tijd voor wat luchtigs. Alhoewel ik denk dat de lucht niet te harden is in de cabine van Gerrie en Hannah is dit filmpje puur volksvermaak. Het is een ‘muziekclip’ uit de categorie: “Herinnert u zich deze nog?” De familie Tokkie op de hoogtepunt van hun roem. Bij dit soort hypes is er altijd een Johan Vlemminx die opstaat en dit soort randfiguren een podium geeft. Als ik me even nutteloos voel kijk ik stiekem altijd even snel dit filmpje. Opdat we nooit vergeten.
Mandhond en Bert
De volgende drie filmpjes houden enig zins verband. Mijn geschiedenis docent op het Stedelijk College Eindhoven zei altijd: “Jullie zijn van de Alfred Jodocus Kwak generatie”. En hij heeft gelijk. Ik ben en blijf een kijkbuiskind. Als kind maakte ik ook nooit onderscheid tussen Kindernet of Villa Achterwerk. Ik keek waar iets leuks te zien was. Zo keek ik ook naar het Belgische tweede kanaal (het huidige KetNet) en zag daar een serie die mij nogal kon bekoren. Een man met Ralph Lauren blousjes die samen met een wit-grijze Bobtail filmpjes aan elkaar praten was. Want dat gebeurde toen nog gewoon bij Samson en Gert. Hierna kwamen de mini-soaps waarna ik eigenlijk niet veel later afhaakte. Aad van Toor (beter bekend als Adriaan uit de serie Bassie en Adriaan) beweerd dat Samson, bedacht door Danny Verbiest (de stem van Samson), geïnspireerd is op Lara. En Lara is natuurlijk de hond van Adriaan uit Bassie en Adriaan die de mascotte speelt van de B&A boys in de serie Bassie en Adriaan en het Geheim van de Schatkaart. Het volgende filmpje trekt dat feit in twijfel. Wie was het eerst? Oordeel zelf.
Meest spectaculaire treinbotsing in België
In datzelfde licht is het volgende filmpje interessant. Niet heel erg lang geleden toen Zuid Nederland zich verkleed in de kroeg bevond botste er in België een trein bij Brussel op een andere trein. Resultaat: 20 doden en meer gewonden. Met de snelheid van het internet is een filmpje van de ramp uiteraard vaak enkele seconde later al te zien op YouTube. Het grappige is dat wie op dat moment de zoekwoorden: Treinongeval België opzocht op het volgende filmpje terecht kwam. Twee Duplo treintjes die op elkaar botsen. Nou en, hoor ik u denken. Inderdaad het gebeurt wel vaker dat iemand een bepaald ongeval naspeelt en dat op internet zet. Maar dit filmpje was Anderhalve maand voor het ongeval al op YouTube geplaatst (zie informatie en statistieken). Het had tot het ongeval in België vijf bezoekers gehad. Na het ongeval verhonderdvoudigde dit. Wat zou het mooi zijn als je af en toe van te voren kon voorspellen wat populaire zoektermen gaan worden en zo je al bestaande filmpje een boost kan geven.
Single Ladies – Fat guy
Wie was het eerst? Stel nu dat het volgende filmpje er eerder was dan het origineel en dat Beyonce de dansmoves van deze Adonis heeft overgenomen. Dan was dit filmpje geniaal geweest.
Tan Hong Ming
Tijdens het maken van een van onze reclameopdrachten werden we gewezen op de volgende commercial. Ik vraag me vandaag de dag nog steeds af in hoeverre dit geregisseerd is. Dit is denk ik een cadeautje. Zo’n situatie is niet uit te denken van te voren. Hij komt zo puur over dat ik het eigenlijk niet eens wil weten wanneer dit in scene is gezet.
Separating People From Their Money
Het volgende filmpje is eigenlijk alles in een. Het geeft weer hoe ik denk over kunst, het is een kort stukje uit de film Separating People From Their Money heet. Het gaat over de golden years of advertising. Met als kers op de vuurpijl ook nog eens gespeeld door Dennis Hopper. De meest ondergewaardeerde acteur van Hollywood en een persoonlijke held.
Na deze Nazomergasten is er eigenlijk maar een conclusie te trekken: Play him off Keyboard Cat
Geen opmerkingen:
Een reactie posten