Job de Wit

Hallo, mijn naam is Job de Wit. Ik ben niet echt een jong mens meer, technisch gezien, wat ik zou kunnen bewijzen met mijn zelf opgenomen videobanden van Twin Peaks, ware het niet dat ik die bij de laatste verhuizing maar eens heb weggeflikkerd. Ik hou zo veel van televisiekijken, dat ik het met mate doe. Voor deze rubriek zou het handig zijn als ik de afgelopen decennia een schriftje had bijgehouden van alle toffe fragmenten die ik voorbij heb zien komen, maar dat heb ik verzuimd. Ik kan je wel een lijstje geven van de 500 beste liedjes uit de periode 1977-2006 (KLIK), of de 500 beste nummers van de jaren nul (KLIK). Sinds 1 januari 2010 blog ik elke dag over een bijzondere nieuwe videoclip, dus ik zou je ook moeten kunnen vertellen wat de 605 beste clips sinds die dag zijn. Moeten we verder nog iets weten voordat we naar de fragmenten gaan kijken? Ik kom uit Amsterdam, ik schrijf voor mijn werk over popmuziek, ik twitter, ik ga naar concerten en feestjes, ik lees alles wat los en vast zit, ik ontmoet nieuwe mensen en oude vrienden, ik zoek liedjes uit en ik dj op feestjes, ik kijk om mij heen en ik let goed op, ik fiets en ik loop trappen, ik zucht diep en ik slaap uit, ik ben chronisch optimistisch en gezond ontevreden.

De penalty van Cruijff en Olsen tegen Helmond Sport

Ik vind het leuk om naar voetbal te kijken, vooral naar Ajax. Ik heb nog steeds totaal geen verstand van tactiek, ik hou van de spanning en de doelpunten. Een penalty als deze, een jeugdherinnering zoals YouTube er talloze bevat, mag tegenwoordig niet meer van de wereldvoetbalbond.

Van Kooten en de Bie - Vieze man huurt film

Zo'n beetje de enige Nederlandse televisie waar ik naar kijk (een enkele Ali of Arie B daargelaten) is Studio Sport. Vroeger, toen er nog twee netten waren en geen kabeltelevisie, was alles vast niet beter, maar je had wel Van Kooten & De Bie op zondagavond bij de VPRO. Dat was van een subtiele slimmigheid die maar al te uniek is gebleken. Dommigheid, dat konden ze ook als de beste. Hier is de Vieze Man. Niemand een videorecorder?

Red Hot Chili Peppers

In 1989 speelden de Red Hot Chili Peppers op de Dam. In die tijd was dat één van mijn favoriete bands, en ik zorgde dus dat ik op tijd vooraan stond. Toen ik ineens een tv-camera in mijn bek kreeg, realiseerde ik mij dat er iets van mij verwacht werd. Een fractie later maakte ik mij zorgen of mijn haar wel goed zat. Dat laatste is altijd een zorg gebleven.

Fast Show - Brilliant

Het leukste televisieprogramma ooit was The Fast Show, een spin-off van Harry Enfield's Television Programme (ook leuk, zoals alles met Harry Enfield en Paul Whitehouse), op de BBC tussen 1994-1997. Zoals de naam al aangeeft, was The Fast Show een snel programma met heel veel korte sketches, doorgaans rond terugkerende pesonages. Zoals Brilliant Kid. Aren't mums brilliant?

Holy Ghost VS Twisted Individual & MC GQ

Ik ben opgegroeid in de pinkstergemeente. Daar heb ik, naast een redelijk goede bijbelkennis, gelukkig niet al te veel aan overgehouden. Mijn favoriete muziek in de jaren negentig was jungle/drum 'n bass. Dit filmpje is niet helemaal representatief voor mijn beleving omdat het a) om een Amerikaanse kerk gaat in plaats van een Nederlandse en b) de muziek van na 2002 is (toen drum 'n bass niet meer te doen werd), maar niettemin combineert het beide invloeden op mijn leven op vrij hilarische wijze.

Hamster on a Piano (Eating Popcorn)

Waarmee we zijn aanbeland in het genre van "gekke YouTube-filmpjes". Dat je hierbinnen kunt spreken van een old-school klassieker is bizar als je nagaat dat YouTube nog maar een jaar of zes bestaat. Ik kan mij nauwelijks een bestaan zonder voorstellen. Deze zing ik in het bejaardentehuis nog steeds (of liever: juist dan) uit volle borst mee.

How To Tell People They Sound Racist

Maar het is niet alleen onzin op YouTube! Eén van mijn favoriete vloggers is de Amerikaan Jay Smooth, het weldenkende geweten van de hiphopwereld (waar ik al een kwarteeuw in rondloop). Ik ben ook best wel een serieuze jongen, weet je. Die nadenkt over dingen.

Power of Art

Je kent vast wel van die types die zeggen dat ze alleen maar naar de BBC kijken, maar stiekem geen aflevering So You Think You Can Be the Voice of X-Factor Idols op het IJs missen. Ik ben die snob écht. De meeste zogenaamd bekende Nederlanders zeggen mij geen moer. BBC 4-docu's over de geschiedenis van wiskunde/psychotherapie/de aardkorst/Krautrock daarintegen, kom maar op! Laat me je interesseren voor relatief luchtige kost als Simon Schama's The Power of Art.

The Power of Nightmares

Maar het tofste dat ik (naast The Wire, Mad Men, The Sopranos en The Office) het afgelopen decennium op tv heb gezien is de driedelige docu The Power of Nightmares van Andrew Curtis, die met een overweldigende montage van archiefbeelden een verhaal verteld dat je mist als je het wereldnieuws hapsnap in dagelijkse porties naarbinnen lepelt. 's Mans voice-over is ook classic (en goed parodieerbaar: KLIK).

2NE1 - FOLLOW ME

Tot slot toch een videoclip. Ik zie er elke dag een stuk of tien à vijftien, in de hoop iets moois te vinden. Het leuke van videoclips is dat in die paar minuten vanalles mogelijk is. Er zijn talloze stijlen en genres om mee te experimenteren. En als het alleen om een bijzonder filmpje gaat, en niet direct om de muziek, kan je overal uitkomen. Ik heb clips uit Chili en Litouwen op mijn blog, vage avantgarde en gelikte hitmuziek, goedkope creativiteit en peperdure spektakelproducties. Eén van de leukste dingen om te volgen is K-pop, een parallel universum van Koreaanse meidengroepen waar geen westerse act aan kan tippen.