Rafaella Wang

Ik ben Rafaella Wang, geboren in Parijs, opgegroeid in Amsterdam met Chileense ouders en een Chinese opa, vandaar de achternaam. Ik ben onlangs afgestudeerd aan de HKU met een scriptie over Facebook en een scheurkalender over mobiele telefonie waarin ik mensen bewuster probeer te maken van ons mobiele gedrag in deze tijd van mobiele afhankelijkheid en de bijbehorende aandachtsverdelingproblematiek. Nu probeer ik te overleven als freelance illustrator/grafisch vormgeefster, ik hou van letters en doe dingen die in photoshop kunnen het liefst gewoon met de hand.

Hieronder heb ik een kleine selectie gemaakt van filmpjes die mij inspireren of doen lachen.

Catch me if you can

Catch me if you can is een van de eerste films waarbij ik het jammer vond dat de film daadwerkelijk begon, de opening is zo mooi dat ik er nog uren naar zou kunnen kijken.

Mr. W

Ik vraag me wel eens af of mensen tegenwoordig reclames expres zo dom mogelijk maken waarbij er ingespeeld wordt op een of andere psychologische functie waardoor mensen dan juist die shit gaan kopen, want een andere reden kan ik niet bedenken voor al die kutreclames. Waren alle reclames maar als deze dat was de wereld een betere plek.

How to kill a chocolate bunny

Voor wie chocoladekonijnen haat een lust voor het oog, voor wie wel van chocoladekonijnen houdt ook.

The Deep

De mensen van Pes maken supermooie stopmotion filmpjes. Als je tijd over hebt en van mooie stopmotionfilmpjes houdt zou ik naar www.eatpes.com gaan en alles checken.

Kapitaal

Ik krijg het wel eens benauwd van alle informatie die op je afkomt bij alles wat je buiten doet. Ik verlang vaak terug naar de tijd die ik niet eens meegemaakt heb waarbij reclames nog verward konden worden met kunst. Maar dat is een ander verhaal, dit filmpje gaat over de hoeveelheid informatie die op je afkomt op een hele minimalistische en doeltreffende manier.

Khoda Film

Dit is een animatie van Reza Dolatabadi, ik weet niet of het een jongen of een meisje is, ik denk een jongen. Hij heeft 6000 schilderijen gemaakt voor dit vijf minuut durende filmpje, redelijk indrukwekkend. Twee jaar werken aan vijf minuten film, dat is liefde en geduld, daar hou ik van.

La Tour de Pise

Michel Gondry, een man met zoveel fantasie dat hij voor mij op het randje inspirerend/demotiverend zit. In al zijn werk zit een soort niets is wat het lijkt absurditeit en het hoe-komt-hij-erop gehalte gaat in veel van zijn werk mijn pet te boven. Hij gebruikt de meest simpele middelen en creëert hiermee zulke mooie effecten. Het filmpje wat ik heb gekozen heeft die absurditeit niet zozeer maar de schoonheid zit hem in de simpelheid, en Parijs, de stad waar ik mijn rust vind ik roerige tijden.

Procrastination John Kelly

Ik adoreer dit filmpje, alles eraan vind ik mooi. Alles. Tekst, beeld alles. De verschillende technieken, de overgangen, de kleuren, de stijlen, alles. Echt alles.

Cell Phone Reunion

(Insluiten op verzoek uitgeschakeld, voor de video: KLIK)
Ik word soms een beetje moe van de ‘mijn telefoon is beter dan die van jou’-rivaliteit, ik haat Blackberries en die Android dingen vind ik er maar ingewikkeld uitzien, ik hou van m’n iPhone en daar hoeft niemand het mee eens te zijn. Hij is mooi en blijkbaar ook grappig.

BBC Newsreader Blunders

Lachen met Engelsen, love them.