Eva Mouton

Foto: Johan Jacobs

Eva Mouton (1987) tekent (veel) en schrijft (een beetje). Ze heeft een wekelijkse getekende column in De Standaard Weekblad die 'Eva's gedacht' heet en debuteerde vorig jaar met haar magazine 'Kopstoot', dat werd uitgegeven bij Literair Productiehuis Wintertuin. Verder maakt ze buttons, postkaarten, sansevieria's, tekeningen, geschreven gedachten, flarden tekst en soms cartoons. Kieskeurig is ze niet, neen. Ongeduldig wel.

Connan Mockasin - Forever Dolphin Love

Hoewel ik onlangs zijn concert in de Botanique nog heb verlaten om buiten een boek te lezen (ik kon me er niet toe brengen te luisteren die avond), kijk ik nog bijna elke dag naar deze magische (10 minuten durende!) clip. Het idee; een schilderij dat tot leven komt, vertaald in kostuums die wel door Kirchner lijken geschilderd. Goeie poezenoren ook. Bijzonder inspirerend.

Patches the coolest horse

Patches the horse is in de categorie 'onzin' het ontroerendste filmpje dat ik al heb gezien. Het gaat over een all American cowboy met een paard. Op een dag lijkt het paard aan te geven dat het mee wil in de auto. Waarop cowboy de auto verbouwt zodat zijn paardje comfortabel mee kan cruisen. Zélfs naar de hamburgertent. (Ohja: superslechte beeldkwaliteit, but hey: it's YouTube).

Bullfrog

Ik heb geen tv dus het is soms behelpen. Gelukkig vind je op Youtube een zwik Family Guy filmpjes waar je gerust een namiddag zetelliggen mee kunt vullen. Peter Griffin vangt een kikker voor Chris, maar dan gaat de kikker dood. Van de 20 000 000 views heb ik er toch een honderdtal op mijn naam staan, denk ik. Mijn absolute favoriet. Hoewel dat filmpje met die walkie-talkies ook niet mis is. En dat met die bom en dat hand. En cool whip. En...

Badlands van Terrence Malick

(Insluiten op verzoek uitgeschakeld, voor video: KLIK)
Mijn lief en ik projecteerden de film met de beamer op de muur. Alles was roze en oranje. Pas toen ik op YouTube scènes herbekeek had ik door dat de lamp van onze beamer kapot was en de film eigenlijk normaal is van kleur. Sissy Spacek, met die ogen en dat haar. En die licht verveelde toon in haar stem. Heerrrlijk. Martin Sheen doet me eerlijk gezegd veel minder.

Bjork talking about her tv

Björk opent haar tv en vertelt over de kleine stad die zich achter het scherm bevindt. Het begint allemaal heel lief en naïef. Dan komen haar angsten, wat later worden die angsten getheoretiseerd aan de hand van een Deens boek en ze sluit af met wat ze uit dit alles heeft geleerd ("You should never let poets lie to you").

Miranda July geeft advies over de toekomst

In november ging ik naar de Belgische première van The Future, de nieuwste film van Miranda July. Achteraf vertelde ze aan het publiek dat ze nooit 100% tevreden is over haar projecten. Soms is het 60%, soms 80%, een andere keer misschien wel 92%. De overgebleven procenten, waarvan ze denkt: fuck, had ik dat maar anders, en vooral: béter gedaan, vindt ze het waardevolst. Die ontevredenheid gebruikt ze immers als drijfveer om aan een volgend project te beginnen. Ook een aanrader: de geknipte scène uit The Future waarin ze haar uitstelgedrag te lijf gaat.

Who I am and what I want (David Shrigley)

Na mijn derde jaar Vrije Grafiek besloot ik mijn master in de Illustratie te doen. Ik was een beetje onzeker toen ik het lokaal de eerste keer binnenstapte. 'Had ik wel de juiste keuze gemaakt?' Cartoonist Steve en illustratrice Gerda Dendooven (die voor de gelegenheid felgekleurde kniekousen en een geruite jurk droeg), allebei docent Illustratie, verwelkomden me echter enthousiast. Toen zette Steve dit filmpje op. Alle studenten keken ernaar en lachten. Dit had ik nog nooit meegemaakt. Hier mocht kunst om te lachen worden gemaakt. En ik zag dat het goed was. ;-)

Fresh Guacamole (Pes)

Regisseur Pes maakt stop-motion filmpjes over eten. Na 'spaghetti western' bleef het even stil. Maar een paar weken geleden postte hij dit guacamole filmpje. De details zijn echt geweldig. Pepertjes zijn gloeilampjes waar de bedrading nog moet worden uitgehaald, een limoen is een golfbal en de avocado's granaten. Op het einde breekt zijn chips. Lekker (ha-ha) herkenbaar.

Radiohead - Creep

Beeldmateriaal van concerten waar je zelf niet bij kon zijn. Omdat je te weinig geld had of omdat je in die tijd nog heel serieus Tiny boekjes las. Dit is de beste versie van 'creep', vind ik. Wat ik zo aandoenlijk vind aan dit filmpje, is dat (de toen nog geblondeerde) Thom Yorke als 'creep' contact probeert te zoeken met 'normale mensen'. Dat is hem gelukt: er staat een grote troep mensen voor zijn neus. En toch blijft er dat gapend gat tussen microfoon en eerste dranghek. Het contact tussen kunstenaar en publiek is nooit volledig. (Wat zijn stem doet op 2.55: elke keer kippenvel).

The Horrors - I only think of you

Een vrouw die door het raam kijkt, een doek uit de lade neemt en keihard de klinkt begint te schrobben. Soms moet het niet meer zijn dan dat. Fanvideo's zijn vaak mooier dan de officiële clips. Een schoon traag nummer om de boel af te sluiten.