Rufus Ketting

Eye-openers bieden zich niet vanzelfsprekender aan dan middels het absurdistische 'toch-realisme' in het werk van Rufus Ketting (1975) AKA Homey Universalis. Zaken als het serieuze en onserieuze, het bevrijdende lachen en de misplaatste stelligheid waarmee zijn medemens lijkt te dwepen, stellen H.U. op een geruststellende manier in staat ‘de enge wereld als een echt mens te beleven’. 'Dat serieuze is meestal maar opgedrongen beleving of bedervende cultivering', vindt hij. In zijn werk maakt hij statements die hij dan weer wél en dan weer niet gelooft. Dat houdt ’m scherp, bot en gespleten tegelijk.

Zoals zijn naam al doet vermoeden maakt Homey Universalis tentoonstellingen, cd hoezen, (korte) films, vlaggen, theaterdecors, dingen met tekst, huisstijlen, absurdistische logo’s, titelsequenties, liedjes, advertising, kostuumontwerpen en schrijft hij hier en daar een rap. Binnenkort allemaal onder één dak te bezichtigen op www.rufusketting.com, voorlopig moet je het doen met het blog dat hij deelt met Gyz La Rivière onder de naam www.humobisten.com.

Adriaan van Dis vs Willem Oltmans

Toen Nederlanders nog konden praten, was Willem Oltmans de rebelste, relnichterigste, geniaalste, liberaalste en tegelijkertijd menselijkste Kuifje van Nederland. Als je echt zin hebt, moet je alle ‘eenmotorige mug’ interviews met Theo van Gogh kijken. Men ziet nu eindelijk in dat het zogenaamd vrijzinnig links-intellectuele Nederland van vóór het nieuwe rechts niet zaligmakend was en dat hun heerschappij uiteindelijk óók tot regentesk gedrag heeft geleid. Als je anno toen Oltmans in de gaten hield, ik deed dat als kind al, kon je duidelijk zien dat de politieke kanten links en rechts feitelijk altijd al populistische rookgordijnen waren.

Hier zie je Oltmans bij Van Dis, bekeken door Ischa Meijer te zomergast bij Peter van Ingen.

Dry Blowjob and Handjob

Misschien wel het geilste ooit, maar als je het daar niet mee eens bent is het minstens even grappig of bizar als geil. Ik kan het in elk geval op twee manieren bekijken: met vrienden en alleen.

Being John Cassavetes

Ik ben vast van plan om films te gaan maken. Regisseren en scenario’s schrijven bedoel ik dan. Ik ben nu bezig met het maken van twee korte films en heb een goed idee voor een scenario voor een lange. Als ik een filmmaker interessant vind, ga ik die mens voor mezelf verzinnen. Soms kijk ik een docu over ze. Meestal niet, dan zie ik aan die films zelf wel hoe die mensen in elkaar zitten. Hier zie je John Cassavetes, hij is een genie, maar dat weet iedereen al. Leuk als iemand als hij zegt ‘filmmakers should be aware that they don’t know anything’. Eigenlijk geldt het voor iedereen. Behalve voor biologen.

Mooi! Weer de Leeuw - Bert in Ernie

Als vrouwen van 75 aan Paul de Leeuw toegeven dat ze denken dat Bert & Ernie echt bestaan kan ik dat alleen maar waarderen, maar als ze bijvoorbeeld schaamteloos laten zien dat ze niet tegen een geintje kunnen door Ernie ‘stiekem’ te noemen en Bert ervoor willen waarschuwen, snap ik wel waarom de PVV hier groot kan worden. De tolerantie is ver te zoeken, het medelijden eenzijdig. Alsof een kind niet zou begrijpen dat Bert & Ernie ook gewoon de beste vriendjes van de wereld kunnen zijn terwijl de ene telkens in de maling wordt genomen door de ander.

MOS DEF - a fan of DOOM

Het is goed om te zien en te horen dat Mos Def ook gewoon fan van Doom is en hem net zo bizar krankzinnig goed vindt als jij. Check hier hoe ie ‘Beef Rapp’ uit zijn hoofd kent en om zo’n beetje elke lettergreep moet lachen als een gek!. Als Mos Def al net zo hysterisch blij wordt van het genie van Doom, hoef je je niet schuldig te voelen als je een keer de hele dag schoolziek thuis blijft met je telefoon uit. Sommige kunstenaars laten sommige anderen gewoon honderden kilometers achter zich.

Kinetic sculpture at the BMW Museum

ik zag ’m pas ook in de commercial, maar van dit filmpje ben ik al een tijdje fan. Vooral als die balletjes ‘golvend water’ worden. Ik zit ook op yoga en ik geloof in karma, dus ‘ja, ik ben zweverig.’

Thousand Hand Bodhisattva

Daarover gesproken, hier mijn aller- aller- allerfavorietste YouTube filmpje ‘Thousand Hand Bodhisatva’. Voor het geval je deze wilt overslaan, bedenk je dan eerst hoe bizar moeilijk het moet zijn om dit te oefenen, zelfs als je niet doof bent zoals de 21 meisjes die we hier bezig zien en kijk vervolgens hoe bizar mooi en betoverend die show is.

2001: Why Kubrick used "Daisy" for HAL's death

Feyenoord vs. Kubrick

Arthur C Clarke predicting the future in 1964

Science Fiction betekent natuurlijk gewoon ‘literatuur voor forecasters’, met andere woorden: als je naast het lezen over vroeger ook wel eens iets wilt lezen geschreven door mensen die menen zoveel over het verleden en heden af te weten, dat ze kunnen voorspellen hoe sociologie, economie, macht en liefde in de toekomst zouden kunnen clashen, ben je bij (bijvoorbeeld) Arthur C. Clarke aan een goed adres. Hier een meer dan vijftig jaar oude forecast van ’m over groeiende bereikbaarheid en vervolgens over de steeds minder belangrijk wordende stad als gevolg daarvan.

A.I. Trailer

Mijn favoriete films gaan over robots die ervan balen dat ze nooit zo menselijk kunnen worden als mensen. Iets wat ze op zich al menselijker maakt dan de meeste mensen die zich over het algemeen niet al te druk maken over hun eigen menselijkheid. Althans, van elke 100 mensen die ik ken, nemen er ca. 3 zichzelf wel eens onder de spreekwoordelijke loep. Aangezien er ook films op YouTube staan, maak ik dankbaar van deze gelegenheid gebruik om een stukje van mijn lievelingsfilm allertijden te laten zien. Beter, sprookjesachtiger, harder, gestileerder èn gevoeliger nog dan Daft Punk’s Elektroma, Blade Runner en Ghost in the Shell samen, is hier Steven Spielberg’s A.I. (artificial intelligence), de Pinocchio van nu.